Gabriela Balicka-Iwanowska (ur. 16 maja 1871 w Warszawie, zm. 19 lutego 1962 w Krakowie) – polska doktor botaniki, polityk, posłanka na Sejm Ustawodawczy oraz I, II i III kadencji w II RP z ramienia Związku Ludowo-Narodowego oraz Stronnictwa Narodowego.
Pochodziła z rodziny ziemiańskiej z Podlasia, była córką Antoniego i Sybilli Iwanowskich. Szkołę średnią ukończyła w Warszawie w 1889. Następnie w latach 1889–1893 studiowała na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu w Genewie. Na tej uczelni pod kierunkiem botanika Roberta Chodat'a uzyskała stopień naukowy doktora w 1893 na podstawie pracy Contribution a l'étude anatomique et systématique du genre Iris et des genres voisins. Od 1893 roku była członkiem Ligi Narodowej.
W latach 90. XIX wieku prowadziła badania naukowe w Monachium. W okresie pracy zagranicą prowadziła różne badania z zakresu anatomii i cytologii roślin, publikując m.in. rozprawę o rozwoju woreczka zalążkowego u zrostopłatkowych (Flora 1899). Wyniki swych badań publikowała w wydawnictwach PAU w latach 1903–1906.
Po tym okresie przeniosła się do Krakowa, gdzie w latach 1902–1906 współpracowała z Emilem Godlewskim (seniorem). W latach 1906–1911 prowadziła na Wydziale Rolniczym TKN (późniejsza SGGW) w Warszawie początkowo kursy, później wykłady z fizjologii roślin.
Podczas I wojny światowej kierowała seminarium dla nauczycielek ludowych Towarzystwa Ochrony Kobiet. W 1919 jako jedna z pierwszych posłanek zasiadła w Sejmie Ustawodawczym. Mandat poselski sprawowała w latach 1919–1935, pracowała w Komisjach Konstytucyjnej i Oświatowej.
Ostatnie lata swojego życia spędziła w Krakowie. Była żoną pisarza i działacza politycznego Zygmunta Balickiego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz